فلسفه و چگونگی پیدایش عید نوروز
خاستگاه اصلی عید نوروز، ایران باستان میباشد. با توجه به روایتهای افسانهای موجود، نوروز در زمان جمشید، پادشاه چهارم پیشدادی ایران به وجود آمده است. در اوستا، یکی از قدیمیترین کتابهای ایران باستان، از فردی به نام جمشید یاد شده که از قدرت فره ایزدی برخوردار بوده است. جمشید با دستور اهورا مزدا، شروع به مقابله با اهریمن میکند؛ زیرا اهریمن در آن زمان، خسارات زیادی از جمله قحطی و خشکسالی به بار آورده بود. پس از آن که جمشید، اهریمن را شکست میدهد، دوباره شادی و برکت به سرزمین ایران باز میگردد و خشکسالی از بین میرود. مردم بعدها این روز را به «نوروز» یا «روز نوین» نامگذاری کردند. شاعران و نویسندگان مشهوری همچون ابوالقاسم فردوسی، ابوریحان بیرونی و طبری نیز جمشید را بنیانگذار اصلی نوروز میدانند.
ثبت جهانی نوروز
مجمع سازمان ملل متحد در تاریخ چهارم اسفند سال 1388 (مصادف با بیستوسوم فوریه 2010) قطعنامهای را در رابطه عیدنوروز به تصویب رساند. در این قطعنامه روز اول فرودین ماه (برابر با 21 مارس) تحت عنوان فرهنگ صلح جهانی به نام روز جهانی نوروز شناخته میشود.
ریشهیابی واژه نوروز
واژه نوروز از زبان فارسی میانه (nōgrōz) گرفته شده که ریشه در زبان اوستایی دارد. مورخان، معادل اوستایی آن را navaka raocah حدس زدهاند.
امروزه در فارسی این واژه برای دو معنی استفاده میشود؛
نوروز عام: روز آغاز اعتدال بهاری (برابری شب و روز) و آغاز سال نو
نوروز خاص: روز ششم فروردین با نام «روز خرداد»
ایرانیان باستان از نوروز بهعنوان «ناوا سرِدا» یعنی سال نو یاد میکردند. مردمان ایرانی آسیای میانه در دورههای سغدیان و خوارزمشاهیان، نوروز را نوسارد و نوسارجی، به معنای سال نو میخواندند.به عقیدهی احسان یارشاطر، بنیانگذار دانشنامه ایرانیکا، با توجه به قواعد آواشناسی، نگارش این واژه در الفبای لاتین به صورت Nowruz توصیه میشود (وی در این رابطه تلفظ فارسی را مبنا قرار داده است). امروزه در نوشتههای یونسکو و بسیاری از متون سیاسی این شکل از املا استفاده میشود.منشأ و خاستگاه نوروز به درستی معلوم نیست. در برخی از منابع آن را به بابلیان نسبت دادهاند. بر این اساس، شروع برپایی جشن نوروز در ایران به سال ۵۳۸ قبل از میلاد، یعنی زمانی که کوروش بزرگ به بابل حمله کرد برمیگردد. در برخی منابع هم زرتشت بانی این رسم معرفی شده است.
ماه رمضان در عید
ماه رمضان یکی از پر برکت ترین ماه های مسلمانان است که خداوند در این ماه به بندگان خود برکت و روزی فراوان می دهد. در این ماه جشن های زیادی برای افطار و با هم بودن برگزار می شود که ثواب زیادی نیز دارد. اگر شما نیز قصد برگزاری یک مهمانی زیبا در ماه رمضان را دارید ابتدا باید به دنبال یک تم یا الگوی خاص برای سفره خود باشید.
در ماه مبارک رمضان، سفره افطار یکی از مهمترین بخشهای زندگی مسلمانان است. تزیین سفره افطار در این ماه ممکن است به شما کمک کند تا جو آرام و خانوادگی خود را به بهترین شکل نشان دهید. بدین منظور حتما نکاتی که در ادامه گفته می شود را رعایت کنید.
تزیین سفره افطار به سلیقه و میزان خلاقیت شما بستگی دارد اما فراموش نکنید که هدف اصلی، ایجاد یک فضای صمیمی و دلنشین برای افراد خانواده و میهمانان است و لازم نیست حتما به دنبال چیزهای خیلی لاکچری و شیک باشید. در زیر چند راهنمایی برای تزیین سفره افطار در ماه رمضان آورده شده است:
۱. استفاده از ظروف روشن: ظرف هایی که رنگ روشنی مانند سفید، نقرهای و طلایی دارند، میتوانند به سفره شما زیبایی بیشتری بدهند. همچنین این ظرف ها اشتهای انسان را نسبت به غذا بیشتر می کنند. استفاده از ظروف زیبا و جذاب مانند بشقابهای بزرگ، ظروف کریستالی و قاشقها و چنگالهای طلا و نقرهای به سفره شما جلوهی متفاوتی بخشیده و احساس لوکسی را به شما القا میکند..
۲. استفاده از گل و شمع: قرار دادن گلها بر روی سفره، به آن زیبایی و شادابی بیشتری میبخشد. شما میتوانید از گلهای طبیعی یا مصنوعی استفاده کنید. همچنین قرار دادن شمعهای عطردار و زیبا بر روی سفره، به آن جلوهای دلنشین و آرامش بخش میدهد.
۳. انتخاب یک تم خاص: اگر می خواهید فقط از ظروف گرد استفاده کنید، تمام ظروف خود را گرد انتخاب کنید و یا تم را روی رنگ مناسبی انتخاب کنید. سپس می توانید عناصر سفره را به صورت جداگانه تزیین نمایید.
۴. پذیرایی کامل از میهمانان: در ماه رمضان، پذیرایی از میهمانان خیلی مهم است. بهتر است در سفره افطار، مواد غذایی متنوع و خوشمزهای برای میهمانان قرار دهید. بهترین مواد غذایی برای سفره افطار شعله زرد، آش رشته، خورشت با پلو، خرما و چای می باشد.
۵. استفاده از سبزیجات و میوهها: قرار دادن سبزیجات و میوههای تازه و زیبا بر روی سفره، آن را زیباتر و شادابتر میکند و همچنین میتواند برای سلامتی میهمانان نیز مفید باشد. خیلی از میزبان ها طبق عادتی که دارند بر روی میز غذاخوری فقط شام و دورچین های آن را قرار می دهند اما در ماه رمضان میوهها و سبزیجات با رنگهای زیبا و جذابشان، میتوانند گزینه مناسبی برای تزیین سفره افطاری باشند.
۶. استفاده از لوازم ظریف: اگر به دنبال یک سفره افطاری مدرن و شیک هستید، حتما از لوازمی مانند دستمالهای دکوراتیو، ظروف برنزی یا چینی، و… در تزیین سفره خود استفاده کنید. به عنوان مثال شما می توانید چای را در سینی رست قرار دهید. سینی های رست از جنس چوب می باشند و ظاهر بسیار شیک و زیبایی دارند.
آداب ماه رمضان
1. رؤیت هلال ماه
یکی از آداب ماه مبارک رمضان دیدن هلال این ماه شریف است. در کتاب «سنن النبی» به نقل از «تهذیب» شیخ طوسی (ره) ذکر شده است: آنچه از سنت رسول خدا (ص) ثابت شده، این است که آن حضرت خود، متصدى رؤیت هلال ماه مبارک رمضان می شد.
2. افطار و سحری خوردن
خوردن افطار و سحری از سنت های ماه مبارک رمضان محسوب شده، تا جایی که در شریعت اسلام از «صوم وصال»؛ یعنی روزه ای که بدون خوردن افطار و سحری به روزه روز بعد متصل شود، نهی شده است.
شیخ مفید در کتاب مقنعه می فرماید: از آل محمد (ع) روایت شده است که «سحرى» خوردن مستحب است و لو با یک شربت از آب. سپس می فرماید: روایت شده که بهترین غذاى سحر «خرما» و «قاووت» است؛ زیرا رسول خدا در «سحرها» از آن میل می کرد.
در کتاب سنن النبى (ص) روایاتی در سیره پیامبر اکرم (ص) در باب افطار و سحری ذکر شده است که آن حضرت (ص) وقتى مىخواست افطار کند، با حلوا، شیرینى، رطب، خرما، شیر، نان خیس شده و… افطار مىکرد و اگر هیچ کدام نبود با آب خنک افطار مىنمود.
نکته مهم در تناول افطار و سحری، حلال بودن آن است. در تفسیر روح البیان از بعضی از بزرگان نقل شده است که: “افطار بر لقمه حلال در نزد من از قیام شب و روز محبوب تر است و حرام است بر خورشید توحید که بر قلب بنده ای بتابد که در اندرونش لقمه حرام جای گرفته است. پس بر روزه دار لازم است که از غذای حرام اجتناب نماید؛ زیرا آن سمّ مهلک دین و سنت است”
3. روزه اعضا و جوارح بیرونی و درونی
در بین آداب روزه، مهم ترین آن روزه اعضا و جوارح بیرونی و درونی است. در تفسیر جامع به نقل از کافى، فقیه و تهذیب، از محمد بن مسلم روایت شده است که حضرت امام جعفر صادق (ع) به من فرمود: زمانى که روزه هستى، پس باید گوش، چشم، زبان، دست و پا و پوست بدن تو روزه دار باشد…
امام صادق (ع) فرمود: روزه گرفتن، تنها به خویشتن دارى از نوشیدن و خوردن نیست. مریم مادر عیسى گفت: «من نذر کردهام که براى خداى رحمان روزه باشم» یعنى، جز به ستایش خداى رحمان، دهان خود را باز نکنم. اگر روزه گرفتید، زبان خود را حفظ کنید. چشم خود را فرو بخوابانید. نزاع مکنید. حسد مورزید. رسول خدا شنید که یکى از بانوانش با دهان روزه خادم خود را دشنام مىدهد. فرمود تا برایش خوراکى حاضر کنند و بعد به آن خانم گفت: میل کنید. خانم گفت: من روزه دارم. رسول خدا به او گفت: «چه گونه روزهاى که خادم خود را دشنام مىدهى؟ روزه گرفتن فقط با دهان بستن از خوراک و آب نیست». امام فرمود: هر گاه روزه گرفتى و دهان خود را از نوشیدنى و خوردنى بستى، باید گوش و چشم تو نیز از حرام و ناشایسته بسته شود: بحث و جدل مکن. خادمت را با نیش زبان آزار مده. آرامش و وقارى که ویژه روزهدارى است، از دست مده. مبادا روز روزهات مانند روزهاى دیگر باشد.
4. قرآن
چنان که بارها شنیده ایم، این ماه، بهار قرآن است. یعنی باید در این ماه، شاهد شکوفایی قرآن در جانمان باشیم. گام اول در جهت درک قرآن، توجه به معنای ایات است. بسیار مناسب است در این ماه، یک ختم قرآن با معنی داشته باشیم، یعنی قبل از خواندن هر چند ایه، اول معنای آن را بخوانیم و بعد خود ایه را. اگر این کار بعد از ماه مبارک هم با تأمل و دقت بیشتری انجام شود، به زودی شاهد آثار و نتایج فوق العادة آن در جانمان خواهیم بود، ان شاء الله.
البته می توان قرائت قرآن در ماه مبارک را به دو بخش تقسیم کرد. یک بخش به همان صورت که ذکر شد و بخش دیگر، قرائت معمولی ایات که از مهم ترین اعمال این ماه است و در تصفیة قلب، بسیار مؤثر است. رسول اعظم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «این قلب ها زنگ می زند، همان گونه که آهن زنگ می زند.» سئوال شد: «جلا و صیقل آن به چیست؟» حضرت فرمودند: «تلاوت قرآن و یاد مرگ.»
5. نماز
در طول این ماه، نمازهای مستحبی فراوانی در ساعات مختلف نقل شده، اما نکتة مورد غفلت، این است که برخی از این نمازها، بر اساس یک نظام مشخص تعیین شده تا در طول ماه به هزار رکعت برسد. این عمل بسیار مهم که معمولا انجام نمی شود، در کتب بسیاری از علما نقل شده و مورد سفارش است. اما کیفیت انجام آن، در دهة اول و دوم، یعنی از شب اول(شبی که فردای آن، روز اول ماه است) تا شب بیستم، هر شب بیست رکعت(ده نماز دو رکعتی)، هشت رکعت بعد از نماز مغرب و دوازده رکعت بعد از نماز عشاء. در دهة آخر ماه هم، هر شب سی رکعت،(هشت رکعت بعد از نماز مغرب و 22 رکعت بعد از نماز عشاء.)
در مجموع هفتصد رکعت، به علاوة سیصد رکعت هم در شب های قدر(هر شب صد رکعت) که جزو اعمال شب های قدر ذکر شده است.
البته در نمازهای مستحبی، خواندن سوره و قنوت لازم نیست و حتی می توان در هنگام راه رفتن و انجام کارهای دیگر، بدون رعایت قبله، آن را به جا آورد. در هر حال، از این عمل مورد سفارش بزرگان نباید غافل شد.
6. دعا
برای اوقات مختلف این ماه، اعم از شب ها و روزها و نیز بعد از نمازها و… ادعیة مختلفی وارد شده که معمولا خوانده می شود، اما در این بین، از دو دعا نباید غفلت کرد. یکی دعای افتتاح که علاوه بر مضامین عالی و بلندش، همانند دعای ندبه، سرشار از ذکر مولایمان حضرت حجت (ارواحنافداه) و شکوه از دوری از آن حضرت است و به نوعی استفاده از فرصت ناب شب های رمضان است برای برآورده شدن دعای فرج آن حضرت. خوب است عاشقان آن حضرت، این حلقة وصل شبانه با آن حضرت را از دست ندهند.
دعای دیگر، دعای ابوحمزه ثمالی است که به تعبیر برخی، دانشگاه معرفت است و شاید در دنیای مناجات، بی نظیرترین سرمایة شیعه باشد و نیز شاید بتوان گفت، اگر تنها عمل انسان در طول ماه رمضان، خواندن حداقل چند صفحه از این دعای شریف در سحرها باشد، بر انجام دیگر اعمال فضیلت دارد، زیرا هدف عبادت، معرفت است و مناجات، اوج قلة معرفت است. البته آنان که لذت دعای ابوحمزه را درک کنند، در طول سال با آن مأنوس خواهند بود. یکی از بزرگان، مطلبی قریب به این مضمون نقل می فرمودند که: «در زمانی که در نجف مشغول تحصیل بودم، شبی در حرم امیرالمؤمنین علیه السلام می گشتم. حدود هشتاد نفر را یافتم که در در قنوت رکعت آخر نماز شب شان، ابوحمزه می خواندند…».
7. اعمال خاص
اشاره به چند نمونة دیگر از آداب و اعمال این ماه، خالی از لطف نیست.
افطاری دادن: فضیلت بسیاری دارد. بهتر است که همانند شیوة رایج در کشورهایی مانند عربستان، هنگام اذان با خرما یا بادام، چای و یا شیر از رهگذران و همسایگان پذیرایی شود که سادگی و بی پیرایگی آن به اخلاص نزدیک تر است.
خواندن سورة قدر قبل از افطار و سحر
در روایت آمده، کسی که در وقت افطار و سحر، سورة قدر بخواند، در مابین این دو وقت، اجر شهید در راه خدا را خواهد داشت.
برای روزهای ماه رمضان هم، آداب، اذکار و تسبیحات بسیاری نقل شده که برترین آنها، روزی صد مرتبه یا بیشتر صلوات بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) است.
1 نظرات
سفره 7 سین« برکتلردن یئددی سین قویماق »
"اوغوز بایرامینیز موبارک اولسون"
مقدمه : دراین مقاله تحقیقی قصد داریم درباره ی سفره ی هفت سین ترکی و کمی ازعید نوروزبرایتان صحبت کنیم .
ازکنده کاری های انجام شده روی تپه و جام حسنلو واقع در7 کیلومتری سولدوز نشانه هایی ازمراسم بایرام (عیدنوروز) ترکان کشف و رویت شده است که نشان می دهد، بایرام(عید) میراث ترکان ازگذشته های دور و ازتمدن هایی مانند ماتناها و اوراتورها بجای مانده است. این فرهنگ و رسوم متعالی با گذرزمان دربین دیگر مردمان و ملتها نیز رایج گشته است. به گواهی تاریخ عید نوروروز از3000 سال قبل حتی پیش از زرتشت درمیان ترکان رایج بوده است. درمیان منابع فارسی (ازجمله ابوریحان بیرونی) و دیگر منابع تاریخی آمده است که جمشید پادشاه فارسهابا آیین بایرام ترکان آشنا شده و دستور برگذاری آنرا در میان فارسها می دهد.
اوغوز (نوروز)
در اساطیر فارسی نوروز از زمان سفر جمشید شاه به منطقه ی ترکیآذربایجان به وجود آمده و در این سفر جمشید شاه مراسمی را که بهنام اوغوز (نوروز)(طایفه ی اوغوز)معروف بوده می بیند و آنرا می پسندد و چون اینمراسم درحین تجدید سال (یئنی ایل) اتّفاق می افتاده ضمن معرفی آن به قوم خویش آنرانوروز می نامد تا شروع سال جدید را نشان دهد.
یئنی گون " نوروز "
درگذشته های دورترکان به نوروز "یئنی گون" می گفتند و این موضوع آشکارا در دیوان لغات الترک کاشغری که بیش از 1000 سال پیش نوشته شده است می توان مشاهده کرد
بایرام (عید)
درزبان فارسی معادلی برای کلمه " بایرام "وجود ندارد و کلمه "عید" یک لغت عربی است که فارسها بکار می برند. حتی لغت" جشن " نیز کلمه ای ترکی است و درفرهنگ ترکی سنگکلاخ به آن اشاره شده است.
یئدی (هفت):
عدد یئدی" هفت" درمیان ترکان جایگاهی ویزه است. تاریخ نشان می دهد که این عدد را اولین بار ترکان سومری ابداع کرده اند که به مرور زمان درمیان ملل دیگر جای بازکرده است. تقدس عدد هفت در نزد بسیاری از ملل و اقوام بشری موردتوجه بوده است مانند: هفت آسمان ، هفت دریا، هفتشهر عشق ، هفت روز هفته و... هفت وادی سلوک درتصوف. مولوی می گوید:
هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم
یئدی سین (هفت تا):
در اساطیرترکان آمده است که پسر اوغوز در یک سال از زمستان سختیرهایی می یابد و برکت های بسیاری به وی روی می آورد و پس ازآن ترکان به شکرانه یاین برکت ها هرساله 7تا از برکتها یا نماد آنها را در سفره ای گذاشته و جشن میگرفتند که" یئدی سین" یا " یتّی سین " در ترکی یعنی "هفت تا از" برکتها می باشد و در واقع چیزی (که باحرف "س" شروع شود) به نام هفتسین نداریم. برای مثال ماهی سین نداشته ولی نماد برکت آب و دریا است و قرآنوآینه نماد برکت آسمان هستند و درسفره هفت سین قرارداده می شوند.
در اساطیرترکان آمده است که پسر اوغوز در یک سال از زمستان سختیرهایی می یابد و برکت های بسیاری به وی روی می آورد و پس ازآن ترکان به شکرانه یاین برکت ها هرساله 7تا از برکتها یا نماد آنها را در سفره ای گذاشته و جشن میگرفتند که" یئدی سین" یا " یتّی سین " در ترکی یعنی "هفت تا از" برکتها می باشد و در واقع چیزی (که باحرف "س" شروع شود) به نام هفتسین نداریم. برای مثال ماهی سین نداشته ولی نماد برکت آب و دریا است و قرآنوآینه نماد برکت آسمان هستند و درسفره هفت سین قرارداده می شوند.
سفره یئدی سین
در زمان های قدیم، در میان ترکان رسم بوده است که هفت عدد ازبرکت های جهان آفرینش را جمع می کردند تا هم فرصتی باشد که از آفریدگارجهان تشکری به عمل آید و هم آنها را (به نمایندگی از تمام نعمت هایی که "تانری" (خدا) به مردم بخشیده است) با خود از سال قبل به سال جدید منتقلکنند. عدد هفت هم در این میان نشانه ی کثرت بوده است.
حال، چون هفت برکت را با خود می بردند آنها را درون سفره ای می گذاشتند و آن را « برکتلردن یئددیسین قویماق ) » گذاشتن هفت تا از برکت ها) می نامیدند. آنها عبارت بودند از:
1 - یئر برکتی (برکت زمین): قوورغا (گندم یا عدس یا سمنو)
گندم رمز و نماد برکت زندکی است و در واقع گندم که ماده اصلی نان می باشد. درزندگی انسان نقش اساسی را ایفا نموده و به همراه سو (آب) دوعنصر اصلی و اساسی حیات انسانی را تشکیل می دهند.
سمنو سمبل قدرت و شجاعت است. سمنو،نماد زایش و بارورى گیاهان و نماد خیر و برکت و شیرینی است. هرچندامروزه بعنوان حلوای خوشمزه و خوردنی بشمار می رود، ولی دراصل این کلمه به ماده اولیه آن جوانه سبز و تازه رسیده گندم اطلاق می شده است.
2 - آغاج برکتی (برکت درخت): آلما یا اییده (سیب یا سنجد)
سیب میوه ی سلامتی است و نماد و نشانه عشق ، مهرورزی ، دلدادگی و زایندگی است. درگذشته سیب را درخم هاى ویژه اىنگهدارىمى کردند و قبل از نوروز به همدیگر هدیه مى دادند.
سنجد، سمبل و نماد عشق و دلباختگى است و از مقدمات اصلى تولد و زایندگى می باشد. عده اىعقیده دارند که بوى برگ و شکوفه درخت سنجد محرک عشق است! وقتی میوه آن بارور میشود و عطر آن در فضا می پیچد تحریک کننده قوای احساسی انسان است.
3 - گؤی برکتی (برکت آسمان): قورآن یا آینا (قرآن یا آینه)
قرآن، نماد دینباوری و خداجویی است. آینه نمادی ازخلقت و صداقت و یکرنگی و به خویشتننگریستن و به دروننظاره کردن است. . شمع ، نماد نور و روشنایی و دانایی است.
4 - گؤیرمک برکتی (برکت سرسبزی و رشد): گؤیرمک (سبزی)
سبزی نماد طراوت، خرمی ، سرسبزی ، نو زیستی ، نوزایی ، باروری ، سادگی و ایثار، خیر و برکت و تجدیدحیات و نشانۀ شادابى زندگى بشر و نشانگر پیوند او با طبیعت است.
5 - آل – وئر برکتی (برکت خرید و فروش): سیککه (سکه)
سکه، نشان ثروت و دارندگى است. سکه به نیت برکت ودرآمد زیاد و بی نیازی و توفیق خدمت و هر آنچه به پیشرفت تمدن کمک کند می باشد.
6 - حیئوان برکتی (برکت حیوان): یومورتا (تخم مرغ)
تخم مرغ ، نماد آفرینش و زایش است. تخم مرغ رنگ شده نشان از باروری دارد.
7 - سو برکتی (برکت آب): سو و بالیق (آب و ماهی)
سو(آب)، مایع حیاتی و نشانه بی رنگی است. بعنوان رمز و بقای زندگی و روشنى دل انسانها بشمار می رود و زندگی انسان بدون وجود آن امکان پذیر نیست و در گذشته های دور درمیان ترکان تا حد پرستش مورد احترام قرار گرفته است. ماهی نشان و نماد تازگى ،شادابى و تکاپو و سرزندگی، حرکت و پویایی است. انتخاب ماهی قرمز هم درتفکر اسطوره ای ترکان، معنای مبارکی (قوتلولوق) نیز داشته است.
ترجمه و تفسیر به رای:
حال، این ماجرا به زبان فارسی آمده است و عدم توجه ترجمه کننده یا ترجمهکنندگان محترم (که لطف کرده اند!!!) به "سین" در "یئددی سین" - که در زبانترکی به معنای "تا" در "هفت تا" در زبان فارسی است- موجب شدهاست تا بالاجبار این کلمه را همانطور "سین" ترجمه کنند و آن را دارای رابطهای با حرف « س » نمایند.
حال، تعدادی افراد هم از آب گل آلود، ماهی گرفته ولطف می کنند و برای اثبات "هفت شین" بودن آن قبل از اینکه "هفت سین" باشد(!!!)دلایلی واهی و غیر قابل قبول می آورند که حتی بچه ی کوچک هم آنها راباور نمی کند تا چه رسد به یک ملت!
درمنابع فارسی سفره “هفتشین زرتشتیان باستان” (شمع و شراب و شمشاد و شیرینی و شیر و شاهدانه و شربت) ذکرشده است.
دلایل یئدی سین:
حالا برای اینکه اصلاً جای ابهام نماند،دلایلی کافی برای "برکتلردن یئددی سین قویماق" بودن به جای "هفت سین" تقلبی (!)، می آوریم:
-1انتخاب حرف "س"، اصلاً معنای تفکر اسطوره ای ندارد . چرا که در هیچ کجای دریای کلمات و حتی در میان بازی های انجام شده توسط کلمات (که یکی ازآنها همین مسئله ی هفت سین است)، حرف "س" به معنای مبارکی و ... به کارنرفته است. البته قابل توجه ماهی گیرندگان از آب گل آلود (که چند سطر بالاآنها و تفکر واهی آنها را معرفی کردیم)، این اتفاق برای حرف "ش" هم، چنین است و علاوه بر اینکه سفره ی هفت سین نداشتیم، هفت شین و شراب و شیر (منظورشیر آب!) نداشته ایم. (دقتتان را بیشتر نمایید!(
2 - با توجه به "هفت سین" بودن سفره هر چه که حرف "س" در اول آن آمدهاست، باید در سفره باشد؛ یعنی مثلاً خود سفره را هم باید درون سفره ی هفتسین گذاشت و یا "سرگین" را و یا ... (که خودتان می دانید آخرش، کار به جاهای باریک تر هم می رسد)
3 - اگر هنوز، قبول نکرده اید که نوروز همان اوغوز است که از ترکی به فارسی و دیگر جاها رفته است و آن را نوروز تصور کنید و آن را عیدی باستانی وقدیمی بنامید، باید بدانید که زمانی که نوروز بود، خط نوشتاری زبان فارسی،خط عربی نبوده است تا حرفی با نام "سین" در آن تصور شود! (دقتتان را بیشترکنید!(
4 - با توجه به اینکه نوروز از اوغوز گرفته شده است، احتمال این مسئله خیلی خیلی خیلی ... بیشتر می شود که چیزهایی هم که به آن مربوط هستند، ازترکان و زبان اصیل و زیبای ترکی سرچشمه گرفته و به زبانهای دیگر رفتهاست که در نتیجه ی تشابه دو مثلث (!)، اضلاع متناظر متناسب بوده و هفت سین از همان "برکتلردن یئددی سین قویماق" گرفته شده باشد.
5 - توجیه تخم مرغ و رنگی شدن آن و البته آینه و قرآن و ماهی و آب درسفره ی هفت سین، اصلاً با کلمات هفت سین جور در نمی آید که نه تنها، اولش ان با "س" شروع نمی شود، اصلاً حرف "س" درون آنها به کار نرفته است! پس ازاین به بعد یادتان باشد که سفره ی هفت سین نداریم. بلکه آن از همان "برکتلردن یئددی سین قویماق" است که دزدیده شده است! و می دانیم که دزدی چهکلمه باشد چه خانه و چه پول و ماشین و ... ، گناه است و زشت کاری بُوَد! پس سعی کنید شما در این گناه، دست نداشته باشید و قسمتی از این گناه را هم برعهده نگیرید.
درباره سفره یئدی سین همچنین گفته شده است
درباره سفره یئدی سین همچنین گفته شده است که هریک از برکتهانمادی از صداقت ، عدالت و انصاف ، رفتار و کردار وگفتار نیک ، کامیابی وکامیاری ، پرهیزکاری و تقوا ، ادبیت و بخشش هستند حوب نگاه کنید که چگونه طبیعت ناب در این سفره نوروزی خلاصه شده است و آنچه درطبیعت از زیبایی ها وجود دارد مظهری در سفره یئدی سین دارد. سفره یئدی سین مملو از آرمانها و آرزوهای یک ملت برای بهروزی و سعادتمندی است و در واقعنه تنها یک ملت بلکه در معنای عام بشریت. چرا که اینها مفاهیمی محلی نیستندو به گذشته و حال و آینده انسان و رستگاری ابدی او وابسته اند.
تمام این تکاپوها برای رسیدن یک لحظه است: لحظة تحویل، که به دنبالش بهار میآید و نشانههایش را میآورد. بهار با جشنوارة رنگهای شاد گلها که در دامن دشتها بهپا میشود، بهار با اندام عریان درختانی که جامة سبز به تن میکنند. هر برگ و شکوفهای که جوانه میزند شمعی است که به افتخار جشن تولد طبیعت روشن میشود.
لطفا نظر بدهید