ارتباط اختلالات خواب و استفاده ازقرص های خواب بر روی بیماری آلزایمر

ارتباط اختلالات خواب و استفاده ازقرص های خواب بر روی بیماری آلزایمر

مانند خوردن غذا و آشامیدن نوشیدی ، فرایند خواب نیز برای عملکرد بدن ضروری است. برای سال ها، دانشمندان تأثیر خواب بر سلامت کلی را مورد مطالعه قرار داده اند. یکی از زمینه‌های مهمی که در سال گذشته مورد توجه قرار گرفته، تأثیر خواب بر روی زوال عقل یا همان دمانس مغزی به طور کلی و بیماری آلزایمر است. اگرچه تحقیقات هنوز ادامه دارد و هنوز به پاسخ‌هایی نیاز است، متخصصان پزشکی معتقدند خواب نقش مهمی در حفظ سلامت مغز دارد. اگرچه توصیه می شود بیشتر بزرگسالان هر شب 7 ساعت یا بیشتر بخوابند، اما بسیاری از مردم با بستن چشم کافی دست و پنجه نرم می کنند

تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که کمبود خواب یک مسئله جهانی است منبع مورد اعتماد. یکی دیگر از نگرانی های بهداشت جهانی که اخیراً بسیار مورد توجه قرار گرفته، زوال عقل به طور کلی و نوع خاصی از زوال عقل است که به نام بیماری آلزایمر شناخته می شود. در حال حاضر، بیش از 55 میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند. و پیش بینی می شود که این تعداد تا سال 2030 به 78 میلیون و تا سال 2050 به 139 میلیون افزایش یابد. از آنجایی که خواب برای انواع عملکردهای مغز مهم است و بسیاری از افرادی که دچار زوال عقل هستند، اختلالات خواب را تجربه می کنند، محققان علاقه بیشتری به کشف ارتباط بین خواب و خطر ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر نشان داده اند. بیایید نگاهی دقیق‌تر به این موضوع بیندازیم که چرا خواب برای سلامت مغز بسیار مهم است و برخی از راه‌هایی که دانشمندان معتقدند خواب با خطر زوال عقل مرتبط است.

چرا خواب برای سلامت مغز مهم است؟

به گفته دکتر کارن دی. سالیوان، عصب روانشناس دارای مجوز هیئت مدیره و مالک  براین، خواب عنصر اصلی سلامت جسمی و روانی از جمله سلامت مغز است:

چندین کارکرد اصلی در طول خواب وجود دارد که شامل تثبیت حافظه، پردازش عاطفی و فرآیند پاکسازی عمیق می‌شود. در خواب عمیق، مایع مغزی نخاعی ما و سیستم ایمنی مغز، مواد زائد را از سلول‌های مغز پاک می‌کنند. دکتر سالیوان ادامه داد: زمانی که ما بیدار هستیم، نورون‌ها ماده شیمیایی به نام منبع مطمئن آدنوزین تولید می‌کنند که محصول جانبی فعالیت سلول‌ها است. بدون خواب عمیق مداوم، ما پاکسازی ناقص آدنوزین و سایر مواد زائد مانند سلول های خونی داریم و نتیجه آن التهاب مزمن است. التهاب مزمن علت یا تشدید کننده بسیاری از بیماری ها و اختلالات مغزی است. دکتر جان شوالتر گفت که خواب نیز مهم است زیرا ترمیم‌کننده است، یعنی زمانی است که مغز و بدن برای بازیابی از فعالیت‌های روزانه کند می‌شوند. او افزود توضیح داد: بدون زمان برای بهبودی، مغز نمی‌تواند به اندازه کافی خود را از فرسودگی و فرسودگی روزمره ترمیم کند. با گذشت زمان این عدم ترمیم منجر به اختلال عملکرد و بیماری می شود. و دکتر رافائل والد، عصب‌روان‌شناس در موسسه باپتیست سلامت مارکوس علوم اعصاب، می‌گوید مغز ما هر دو موجودات الکتریکی و شیمیایی هستند که به طور مداوم کار می‌کنند، دقیقاً شبیه موتور یک ماشین. او به  افزوتوضیح داد:در طول خواب، مغز استراحت می کند و برای کار بیشتر آماده می شود. موتور خودرو بدون تعمیر و نگهداری نمی تواند به طور مداوم کار کند. خواب مانند تعویض روغن برای مغز است تا آن را برای کار بیشتر تجدید کند. پس چه بهتر است برای بهبود حداقل(حداقلی)این مسئله از لوازم خواب مناسبی که حداقل به روند تدام خواب ما مثل تشک ها و بالش ها وبه طور کلی سرویس خواب های مناسب این مسئله را تا حد امکان  بهبود ببخشیم.

اثرات بد خوابی  یا بی خوابی بر مغز:

یکی از حوزه‌هایی که محققان بر روی آن تمرکز کرده‌اند، تأثیر خواب ضعیف - مانند آپنه خواب و بی‌خوابی خواب منقطع به صورتی که مدام از خواب بیدار شویم و به خواب برویم و تکرار این روند برای ما و بر مغز ماست. یک مطالعه در می 2023 نشان داد که آپنه خواب ممکن است منجر به کاهش حجم مغز شود و بر حافظه تأثیر بگذارد. مطالعه دیگری در ماه می نشان داد که آپنه انسدادی خواب با افزایش ناهنجاری‌های ماده سفید در مغز مرتبط است و اشاره کرد که چنین ناهنجاری‌هایی ممکن است به افزایش خطر زوال عقل و سکته مغزی کمک کند. مطالعه ای در ژوئن 2023 نشان می دهد که بی خوابی شروع خواب ممکن است خطر زوال عقل  یا همان دمانس مغزی را افزایش دهد. و مطالعه ای در دسامبر 2022 نشان داد که بی خوابی با سطوح بالاتر بیومارکر مایع مغزی نخاعی مرتبط است که با بیماری آلزایمر مرتبط است. دکتر اوون دلند، متخصص سالمندان در مرکز پزشکی دانشگاه هاکنزاک افزود توضیح داد: متاآنالیزهای بزرگ ارتباط بین کیفیت پایین خواب و از دست دادن حافظه را نشان داده است. خواب ضعیف نه تنها با فرآیندهای بهبودی طبیعی بدن تداخل دارد، بلکه اختلالات خواب مانند آپنه خواب در واقع می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد، که هر دوی این موارد نیز خطر زوال عقل را افزایش می دهند. او ادامه داد: خواب ناکافی در توانایی مغز شما برای یادگیری و به خاطر سپردن اطلاعات جدید اختلال ایجاد می کند. بی خوابی و کندتر شدن حافظه نیز یک چرخه معیوب را تشکیل می دهد و اختلال در حافظه می تواند منجر به مشکلات بیشتر در خواب کافی شود.

 تاثیر استفاده از قرص های خواب :

همچنین متاسفانه استفاده از قرص های خواب که استفاده از آن ها این روزها نسبت به گذشته بسیار افزایش پیدا کرده است.

نقش داروها در مدیریت مشکلات خواب در زوال عقل (دمانس) مغزی:
افراد مبتلا به زوال عقل (دمانس) غالبا دچار اختلالات خواب می‌شوند. این وضعیت می‌تواند شامل کاهش خواب شبانه، بیدار شدن مکرر، سرگردانی در شب، و خواب زیاد در طول روز باشد.
این رفتارها استرس زیادی را برای مراقبین ایجاد می‌کنند، و ممکن است منجر به پذیرش زودتر افراد مبتلا به زوال عقل در مراکز مراقبتی شود. همچنین مدیریت آنها برای مراقبان در خانه دشوار است.

ابتدا باید روش‌های غیردارویی برای درمان امتحان شوند، با این حال، این رویکردها ممکن است کمکی نکنند و اغلب از داروها استفاده می‌شود. از آنجا که منشأ مشکلات خواب می‌تواند ناشی از تغییرات ایجاد شده در مغز در اثر زوال عقل باشد، مشخص نیست که قرص‌های طبیعی خواب برای افراد مبتلا به زوال عقل موثر هستند یا خیر، و نگرانی‌هایی وجود دارد که این داروها می‌توانند عوارض جانبی (آسیب‌ها) قابل توجهی را ایجاد کنند.

هدف این مطالعه مروری

در این مرور به‌روز شده کاکرین، سعی کردیم مزایا و مضرات مشترک هر دارویی را که برای درمان مشکلات خواب در افراد مبتلا به زوال عقل استفاده می‌شود، شناسایی کنیم.تا فوریه 2020، به دنبال کارآزمایی‌هایی با طراحی خوب بودیم که هر داروی مورد استفاده را برای درمان مشکلات خواب در افراد مبتلا به زوال عقل، با داروی جعلی (دارونما (placebo)) مقایسه کرده باشند. ما با هیاتی از مراقبان مشورت کردیم تا به ما کمک کنند مهم‌ترین پیامدها را در کارآزمایی‌ها شناسایی کنیم.
نه کارآزمایی (649 شرکت‌کننده) را یافتیم که چهار نوع دارو را بررسی کردند: ملاتونین (melatonin) (پنج کارآزمایی)، ترازودون (trazodone) (یک کارآزمایی)، راملتئون (ramelteon) (یک کارآزمایی)، و آنتاگونیست‌های اورکسین (orexin) (دو کارآزمایی). شرکت‌کنندگان در همه کارآزمایی‌ها به دلیل ابتلا به بیماری آلزایمر، دچار زوال عقل بودند. کارآزمایی راملتئون، یک کارآزمایی ملاتونین و هر دو کارآزمایی آنتاگونیست اورکسین از بودجه صنعت تأمین مالی شدند. به‌طور کلی، شواهد از کیفیت متوسط یا پائینی برخوردار بودند، به این معنی که تحقیقات بیشتر احتمالا بر نتایج تأثیر می‌گذارد.

شرکت‌کنندگان در کارآزمایی ترازودون و بیشتر کسانی که در کارآزمایی‌های ملاتونین حضور داشتند، مبتلا به زوال عقل متوسط تا شدید بودند، در حالی که کسانی که در کارآزمایی‌های آنتاگونیست راملتئون و اورکسین وارد شدند، دارای زوال عقل خفیف تا متوسط بودند.

پنج کارآزمایی ملاتونین شامل 253 شرکت‌کننده بودند. ما هیچ شواهدی را پیدا نکردیم که مصرف ملاتونین در افراد مبتلا به زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر، منجر به بهبود مشکلات خواب در آنها می‌شود. کارآزمایی راملتئون 74 شرکت‌کننده داشت. اطلاعات محدود موجود، هیچ شواهدی را در مورد بهتر بودن راملتئون نسبت به دارونما ارائه نداد. هیچ آسیب جدی ناشی از تجویز هر دو دارو مشاهده نشد.

کارآزمایی ترازودون فقط 30 شرکت‌کننده داشت. این مطالعه نشان داد که دوز پائین داروی ضد-افسردگی آرام‌بخش ترازودون، 50 میلی‌گرم، که هر شب به مدت دو هفته داده شود، ممکن است کل زمان صرف شده را در خواب شبانه افزایش دهد (به طور متوسط 43 دقیقه بیشتر در کارآزمایی) و می‌تواند باعث بهبود کارایی خواب شود (درصد زمان خوابیدن در رختخواب). این دارو همچنین ممکن است بعد از اولین خواب، شب‌بیداری را اندکی کاهش دهد، اما نمی‌توانیم در مورد این تاثیر مطمئن باشیم. ترازودون تعداد دفعات بیدار شدن شرکت‌کنندگان را در شب کاهش نداد. هیچ موردی از عوارض جانبی جدی گزارش نشدند.

دو کارآزمایی آنتاگونیست اورکسین، 323 شرکت‌کننده داشت. ما شواهدی را یافتیم که نشان می‌دهد آنتاگونیست اورکسین احتمالا تاثیرات مفیدی بر خواب دارد. به‌طور متوسط، شرکت‌کنندگان در این کارآزمایی‌ها 28 دقیقه بیشتر در طول شب خوابیدند و پس از اولین مرحله به خواب رفتن، 15 دقیقه کمتر را با بیداری گذراندند. همچنین افزایش اندکی در کارایی خواب وجود داشت، اما هیچ شواهدی حاکی از تأثیر بر تعداد دفعات بیدار شدن شرکت‌کنندگان در دست نبود. عوارض جانبی در شرکت‏‌کنندگانی که دارو را مصرف کردند، بیشتر از کسانی نبود که تحت درمان با دارونما قرار گرفتند.

به نظر نمی‌رسد داروهایی که اثرات مفیدی روی خواب دارند، مهارت‌های تفکری شرکت‌کنندگان را بدتر کنند، اما این کارآزمایی‌ها به ارزیابی کیفیت زندگی شرکت‌کنندگان نپرداختند، یا هیچ یک از پیامدهای مراقبان را با جزئیات بررسی نکردند.

محدودیت‌های مطالعه مروری

اگرچه به دنبال این محدودیت‌ها بودیم، نتوانستیم هیچ کارآزمایی‌ای دیگری را در مورد داروهای خواب‌آور پیدا کنیم که معمولا برای افراد مبتلا به زوال عقل تجویز می‌شود. همه شرکت‌کنندگان به دلیل بیماری آلزایمر دچار زوال عقل بودند، اگرچه مشکلات خواب در سایر اشکال زوال عقل نیز شایع است. هیچ کارآزمایی‌ای ارزیابی نکرد که شرکت‌کنندگان چه مدت را بدون وقفه در وضعیت خواب گذراندند، که پیامدی با اولویت بالا برای پانل مراقبان ما بهشمار آید.

فقط چهار کارآزمایی عوارض جانبی را به‌طور سیستماتیک اندازه‌گیری کردند.
نتیجه گرفتیم که خلاءهای مهمی در شواهد و مدارک مورد نیاز برای هدایت تصمیمات مربوط به تجویز داروها در مدیریت درمانی مشکلات خواب در زوال عقل، وجود دارد. کارآزمایی‌های بیش‌تری برای آگاه کردن متخصصان سلامت در این زمینه، مورد نیاز است. ضروری است که کارآزمایی‌ها به ارزیابی دقیق عوارض جانبی بپردازند.